mətbuat — ə. «mətbu’» c. 1) çap olunmuş əsərlər; 2) çap olunmuş qəzet, jurnal və s. toplusu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
elan — is. <ər.> 1. Yazılı, çap olunmuş bildiriş, xəbər, məlumat. Qəzet elanı. Divara elan vurmaq. Dərslərin başlanması haqqında elan. – Üç gün qabaqdan divarlara böyük, rəngli elanlar vurulmuşdu. M. C.. Elan etmək – 1) hamının eşidəcəyi tərzdə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müxbir — ə. 1) bir hadisəni mətbuat vasitəsi ilə xəbər verən; 2) xəbəri olan, xəbərdar; 3) kimyada: laboratoriya sınaq şüşəciyi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sühüf — ə. «səhifə» c. t. qəzet, jurnal; mətbuat … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
attaşe — <fr.> dipl. Bir ölkənin başqa ölkədəki diplomatik nümayəndəliyində müəyyən sahə üzrə mütəxəssis konsultant kimi çalışan diplomatik işçi. Hərbi attaşe. Mətbuat attaşesi. Ticarət attaşesi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayna — is. <fars.> 1. Güzgü. Aynanın çatdığı calaq qəbul eləməz. (Ata. sözü). Əgər bilmək istəyirsiniz ki, kimin üzünə gülürsünüz, o vaxt qoyunuz qabağınıza aynanı və diqqət ilə baxınız camalınıza. C. M.. <Həkim:> Mən ayna ilə üzbəüz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
demokratik — sif. <yun.> 1. Demokratiyaya müvafiq olan, demokratiya əsasında qurulmuş, demokratiyanı həyata keçirən, demokratiya prinsiplərinə riayət edən. Demokratik idarə üsulu. Demokratik respublika. Demokratik islahat. Demokratik mətbuat. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dövri — sif. <ər.> 1. Bax dövrəvi. Dövri hərəkət. 2. Müəyyən vaxtlarda çıxan. Dövri mətbuat. 3. Vaxtdan vaxta təkrar edən, müəyyən vaxtlarda (dövrlərdə) baş verən; vaxtaşırı. Xəstəliyin dövri tutmaları … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dünya — is. <ər.> 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm. Dünyanın qitələri. Dünyanı dolaşmaq. Dünyada elə bir qüvvə yoxdur ki, bizə qalib gəlsin. – Bütün dünyanı gəzsən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
